W strukturze społecznej wsi podstawową grupę stanowili chłopi. Bardzo ważną rolę odgrywały zbliżone warunki pracy i życia ich mieszkańców jak i tradycje, zwyczaje i obyczaje, mentalność i nawyki a także samowystarczalność.
Czyszki miały tę przewagę nad wieloma innymi miejscowościami że leżały w bezpośrednim pobliżu Lwowa i była zamieszkała przez polaków co przyczyniło się do większego rozwoju gospodarczego, kulturalnego i oświatowego. I tak na przestrzeni wieków wykształciły się również w Czyszkach różne grupy mieszkańców, zróżnicowane pod względem zajęcia którym się zajmowaly jak i pod względem wielkości gospodarstw.
Mając na uwadze historyczny rozwój wsi można je podzielić :
Kmiecie. Stanowili największą grupę mieszkańców wsi, byli gospodarzami pełnorolnymi - posiadali najczęściej jednołanowe gospodarstwa ( 1 łan - tzw. mały około 17 ha ). W latach 1560 - 1570 ze swojego gospodarstwa wielkości 1 łana kmieć mógł osiągnąć około 6600 kg zboża, z tego 3300 mógł sprzedać. Dawało mu to sumę około 32 złotych. Być może z produkcją hodowlaną ( którą sprzedał ), jego dochody wynosiły blisko 35 złotych. Sumy te wydawano na narzędzia, ubrania, obuwie a i zapewne spłacano nimi długi. Na ówczesnej wsi było również dużo chłopów gospodarujących na mniejszych półłanowych gospodarstwach - ich liczba wykazuje tendencje wzrostową. Dochody takiego kmiecia były znacznie niższe niż gospodarza pracującego na gospodarstwie jednołanowym. Dochód osiągany ze sprzedaży około 800 kg zboża ( tylko tyle pozostawało po oddaniu wszelkiego typu zobowiązań, przygotowaniu zboża na siew, spożyciu w gospodarstwie domowym ), wynosił w przybliżeniu 8 złotych. Tak więc sytuacja materialna kmieci była dość zróżnicowana. Wygląd zabudowań chłopskich to potwierdza - kmieć gospodarujący na większym obszarze miał większą chałupę - dom. Kmiecie byli zobowiązani do odrabiania pańszczyzny na rzecz folwarku : zazwyczaj sprzężajnej - czyli wykonywanej wołami, końmi wraz z wozem, pługiem, broną. Na poszczególnych ziemiach polskich widać znaczne zróżnicowanie wielkości gospodarstw uprawianych przez kmieci. W Wielkopolsce i na Mazowszu średnio o wielkości 1 łana
( około 17 ha ) lub półłanowe, w Małopolsce rozdrobnione - ćwierć łanowe. Ulegały one zmniejszeniu poprzez podział związanych z dziedziczeniem.
Zagrodnicy. Czasami nazywani ogrodnikami, stanowili drugą co do wielkości po kmieciach grupę mieszkańców wsi. Ich nazwa wywodzi się stąd, iż posiadali zagrodę ( chata z małym podwórkiem i zabudowania gospodarcze), mogli również posiadać ogród i mały skrawek pola. Jego wielkość nie była duża najwyżej kilka mórg ( 1 morga - 0,55 hektara ). Najczęściej pracowali oni na folwarkach. Stopień ich zamożności nie był wielki i praktycznie dość trudno na podstawie źródeł go ocenić. Część z nich posiadała konie, wozy i woły. Na rzecz dworu świadczyli pańszczyznę pieszą, lub inne zobowiązania w formie robocizn. Wymiar pańszczyzny był mniejszy ( 1 - 2 dni w tygodniu ). Jeśli mieli pole zobowiązani byli do płacenia powinności.
Rzemieślnicy. Byli spotykani w każdej wsi. Wywodzili się oni często z mało zamożnych warstw ludności wiejskiej : zagrodników, chałupników. W swoich skromnych warsztatach dokonywali drobnych napraw sprzętu rolniczego, ubiorów itd. Pewne grupy rzemieślników mieszkających na wsi produkowały na potrzeby miasta. Często wśród rzemieślników wiejskich można było spotkać : kowali, garncarzy, sukienników, cieśli.
Chałupnicy. Grupa mieszkańców wsi znacznie uboższa od zagrodników - nie posiadali oni żadnego gospodarstwa ani własnej roli. W źródłach z XVI wieku występują bardzo rzadko. Pracowali u bogatych kmieci lub na folwarku pańskim.
Komornicy. Nie posiadali nawet własnych chałup i zamieszkiwali pomieszczenia w domach bogatszych gospodarzy. Za to mieszkanie odpłacali się pracą, lub oddawali część zarobku. Komornicy byli zwolnieni od opłat na rzecz pana, aczkolwiek prawdopodobnie mogli być wykorzystywani do prac na folwarku.
Ludzie luźni. Pod tym pojęciem kryje się grupa mieszkańców wsi , którzy nie posiadali żadnego majątku. Trudno ich czasem odróżnić od komorników - granica między tymi kategoriami ludności jest bardzo płynna. Dużo czasu poświęcali oni na przemieszczanie się i poszukiwanie pracy ( szczególnie w miastach ).
Młynarze. Również zaliczani są do mieszkańców wsi i to najbardziej zamożnych. Wyróżnić można: młynarzy zakupnych - którzy posiadali młyn i bez spłaty przez pana określonej sumy, nie mogli zostać z niego usunięci. Drugą grupę stanowili młynarze doroczni - pracujący na młynie pańskim. Za swoją pracę młynarz otrzymywał 4 - 5 % ilości ziarna, które mełł. Zatrzymywał również plewy i otręby.
Karczmarze. Karczmy znajdowały się w dużej ilości wsi przy czym ich rozpowszechnienie nastąpiło dopiero w XVII w. W karczmach podawano głównie piwo, wódka w XVI wieku należy jeszcze do rzadkości na wsi. Karczmarze posiadali gospodarstwa o wielkości zbliżonej do gospodarstw kmiecych. Opłacali z nich czynsze i produkowali piwo w większości wypadków samodzielnie. Od końca XVI właściciele folwarków narzucali karczmarzom sprzedaż piwa produkowanego na folwarku ( tzw. monopol propinacyjny ). Status karczmarza, którego w XVI wieku uznać można za producenta piwa i rolnika zmieniał się. O karczmarzach w XVII wieku należy mówić raczej jako o sprzedawcach.
Jak widać, Czyszki nie odbiegały pod względem podziału na grupy przynależnościowe od powyższego podziału. Od chwili założenia około roku 1350, rozwój Czyszek następował sukcesywnie dzięki Konwentowi o.o. Franciszkanów, właścicieli Czyszek jak i pobliskim sąsiedztwem Lwowa.